IEΡΑΣ ΕΛΥΤΡΑ

ΙΕΡΑΣ ΕΛΥΤΡΑ
Άρης Μικρασιάτης
Εκδόσεις «ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ» - 2009

Παράξενο νησί η Λέσβος, παράξενοι οι νησιώτες που την κατοικούν. Λες και ζουν σ’ άλλον κόσμο, λες και δεν τους αγγίζει το σήμερα. Το τελευταίο είναι που διατηρεί ακόμη ζωντανό ό,τι καλό έχει μείνει από το χτες και δίνει ελπίδα για ό,τι καλό στο μέλλον θέλει γεννηθεί.
Χρόνια και χρόνια οι Μυτιληνιοί ζουν στον κόσμο τους κι όσο να φαίνεται παράξενο, κι όσο να μη θέλουν να το παραδεχτούν είναι η ζωή των ποιητών που ζωγραφίζει τη ζωή τους. Οι ποιητές δικαιώνονται μετά τη σταύρωση, μα δικαιώνονται , αποκαθίστανται, γίνονται σύμβολα και οδηγούν. Οι ντόπιοι όσο εκείνοι ζουν δίπλα τους μπορεί να τους σταυρώνουν, να τους χλευάζουν, να τους λοιδορούν , μα στο βάθος τους πιστεύουν. Δεν είναι τυχαίο που όταν η συζήτηση το φέρνει στους παλιούς ανθρώπους του πνεύματος, ο απλός άνθρωπος μένει σιωπηλός. Δεν είναι μια οποιαδήποτε σιωπή. Είναι η σιωπή της ιεράς αποδοχής.
Οι ποιητές του νησιού γίνονται ένα με τον άνθρωπο, τη φύση, τον κόσμο. Πιστεύουν στο αδιαίρετο μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. Το ανθρώπινο, το θείο, το μικρό και το μεγάλο, το ένα, τα πάντα, χωρούν παντού. Χωρούν ακόμη και σε ένα μικρό λεπτό ιερό περίβλημα , το ιερόν έλυτρον.
Ο Άρης Μικρασιάτης ένας από τον τόπο τούτο, γέννημα του κόσμου τούτου ,γίνεται ένα με τον τόπο , μας παραδίδει την ψυχή, τη σοφία , την ιερότητα της φύσης με τη συλλογή «ΙΕΡΑΣ ΕΛΥΤΡΑ». Δεκατέσσερα και επτά ποιήματα περιλαμβάνονται στη συλλογή που κοσμείται στο εξώφυλλό της από τον Αριστείδη Πατσόγλου.
Ο Άρης Μικρασιάτης καταθέτει στο θυσιαστήριο της ποίησης ,τις λέξεις ως ιερές στάμνες που θα θρυμματισθούν για να συντελεσθεί η θυσία του λόγου .
τότε που κρίνουν τον ποιητή
και σπάζουν τις λέξεις του
σαν τα πιθάρια στο κατώγι
στις πόρτες τα πλατύσκαλα
Ο ποιητής- ιεροφάντης δικαιώνεται στο πέρασμα του χρόνου , στη «στροφή του αιώνα».
Ως τη στροφή του αιώνα
θα ‘ρχεται ο τυφλός
να μας δείξει τα πλουμίδια στην πλώρη
και τις γοργόνες στα εξώθυρα
Η αλήθεια για τον ποιητή ταυτίζεται με την ίδια τη φύση. Γι αυτό σιωπά και αφίεται στη δίνη της, ακολουθώντας το αέναο δρομολόγιο του χρόνου, το δρομολόγιο του φεγγαριού.
Ζωή της γης χιλιόχρονη
σπείρε και σε μας
Ο νους στου Σταυρού τη μέρα
Μια αλήθεια βασιλικού
μαζεύει τις λιγοστές ώρες
……
Η σιωπή των ελαιώνων
….
ιι εμείς να φεύγουμε στο αύριο
μ’ ένα φεγγάρι
στο πιο ψηλό καβάκι
μέσα στη στέρνα
Ο μέρμηγκας ποιητής σωρεύει αιώνες κι άλλους αιώνες , ώσπου ο χρόνος- δικαιοκρίτης να τον πυρπολήσει μες στη σιωπή.
Οι αιώνες δε χωράνε
στον άβακα του ποιητή
περιμένουν την πυρκαγιά
του χρόνου και της σιωπής
Ο κύκλος του χρόνου κλείνει με μια αναγέννηση. Ο χρόνος τελετουργικά πυρπολεί τον ποιητή για να τον αναγεννήσει -αναβαπτίσει στα νάματα της φύσης.
Ο χρόνος σπυρί ροδιού
που αναζητά τη φύτρα του.
Είναι στη θάλασσα που κλείνει τον κύκλο του , αλλά ταυτόχρονα αναγεννιέται, ο ποιητής. Αναγεννημένος οδηγείται ξανά στη δίνη των αιώνων. Μια θεία μουσική ο παφλασμός των κυμάτων, η ηχώ της θάλασσας συνοδεύει τη νέα γέννα:
Ξύπνησα πάνω στη θάλασσα
Στα μάτια μου τα ίσαλα
……………………
θαλασσοπούλια μετέωρα
στην αγριάδα των βράχων
Είναι μια φωνή παμπάλαια, μια φωνή σύγχρονη, διαχρονική.
«’Αλασθα άλασθα
Των αιώνων φωνή»
Φίλε Άρη, το να γεννηθείς Μυτιληνιός είναι τίτλος τιμής. Το να γεννηθείς Μυτιληνιός και ποιητής είναι διπλή τιμή κι αβάσταχτο χρέος. Στο τελευταίο μένουμε και ζητάμε από τον συμπολίτη της Ιεράς Νήσου, να κρούει τα ρόπτρα της ποίησης και να ξυπνά συνειδήσεις και όνειρα της Ιεράς Θάλασσας :
Φίλε Άρη
«’Αλασθα άλασθα
Των αιώνων φωνή»

ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ

ΘΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΝ – ΞΕΘΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Τα όνειρα είναι καμπανάκια συνείδησης ή καμπανάκια προειδοποίησης. Σπάνια βλέπω πια όνειρα. Ξύπνησα σήμερα από ένα γλυκό – μελαγχολικό όνειρο. Ήξερα ότι κάτι θα συμβεί. Κάτι ιερό δονούσε την ατμόσφαιρα. Ήταν ο γλυκύς ήχος από το υπερπέραν. Κάπως ησύχασα. Ο πέραν από τα βουνά κόσμος σήμαινε: Ύστερα . Τέλος.
Άνοιξα την τηλεόραση. Η σύληση του τάφου του Τάσσου Παπαδόπουλου. Χάρηκα. Ναι, Χάρηκα ! Τώρα ξέρω ήρθε το τέλος όσων μας επιβουλεύονται. Ό,τι υποφώσκει, το άγνωστο ,είναι ο μέγας φόβος, ο μέγας εχθρός. Τώρα πια ξέρω την ερμηνεία του ονείρου. Ξέρω τους κλέφτες. Είναι εκείνοι που κλέβουν τα όνειρα και προσπαθούν – έτσι νομίζουν – να κλέψουν ψυχές. Τόσο ανόητοι! Δεν φοβάμαι πια! Οι εχθροί ξεσκεπάστηκαν.
Είναι εκείνοι που το χειρότερο τους έγκλημα δεν είναι ότι κλέβουν μια νεκρή σάρκα. Το χειρότερο κι επικίνδυνο για μας συνάμα συμβαίνει όταν μας θάβουν ζωντανούς. Φαίνεται ότι θάψαν ζωντανούς πολλούς από εμάς, μ α τίποτα δεν καταφέραν κι είπαν να μας ξεθάψουν τους πεθαμένους. Κίνηση πανικού.
Μα ποιοι είναι; Τώρα μπορούμε να το πούμε : Είναι εκείνοι που έριξαν το ελικόπτερο το ελικόπτερο στο Άγιο Όρος κι έστειλαν τον Άγιο Πέτρο Αλεξανδρείας από τον Άθω στην Αιώνια Αθωότητα. (Το αν ο Πούτιν θα ταξίδευε μια εβδομάδα αργότερα με το ίδιο ελικόπτερο, στο ίδιο δρομολόγιο ίσως είναι μια σύμπτωση)
Είναι οι ίδιοι που σιγοντάρουν την Vardaska και χτίζουν εκεί τη μεγαλύτερη πρεσβεία τους και το μεγαλύτερο τηλεπικοινωνιακό κέντρο παρακολούθησης στα βαλκάνια. Είναι εκείνοι που ανατίναξαν το FALCON του Κρανιδιώτη . Είναι οι ίδιοι που πριν 25 χρόνια περίπου έβαλαν φωτιά στο πλοίο ΑΡΙΩΝ έξω από τη Χάιφα.
Είναι εκείνοι που έβγαλαν μπροστά το νάνο σκάνδαλο του Βατοπεδίου για να θάψουν το γίγαντα σκάνδαλο της SIEMENS. Το ότι το τσιμπούσι της SIEMENS θα μείνει ατιμώρητο δε σημαίνει τίποτε. Οι αιχμάλωτοί του (όσοι δεν ξεσκεπάστηκαν ή δεν ξεσκεπαστούν) θα είναι αύριο οι ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ της ΕΛΛΗΝΟΣΥΝΗΣ, όπως οι πράκτορες της ΣΤΑΖΙ αθωώθηκαν και σήμερα ρυθμίζουν τις τύχες πολλών ευρωπαϊκών χωρών.
Για να ‘ ρθουμε ξανά σε εκείνους που θάβουν ζωντανούς. Είναι εκείνοι οι ΑΝ-ΑΓΩΓΟΙ τραμπούκοι καουμπόηδες που θίχθηκαν όχι τόσο με τον αγωγό ΑΓΩΓΟ Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης μα με τον παράλληλό του πετρελαιαγωγό ,τον Southern Stream. Γιατί ο Southern Stream πήγαινε κόντρα στον δικό τους ΑΓΩΓΟ, τον γνωστό με το όνομα όπερας του VERDI ,τον αγωγό NABUKO . Αλήθεια γιατί ονομάζεται NABUKO; Μήπως έχει σχέση με την ιστορία της όπερας; Ποιος ήταν ο NABUKO; (για όσους δεν γνωρίζουν υπάρχει και η Wikipedia ).
Οι ΝΑΒUKOI της διεθνούς τρομοκρατίας νομίζουν ότι ξαναχτύπησαν. Ετοιμάζουν νέο σχέδιο ΑΥΝΑΝ και στέλνουν το τελευταίο μήνυμα.
Πτώματα μαζεύουν στις τροπαιοθήκες τους, μας θάβουν ζωντανούς, μα αν ερμηνεύσουμε σωστά τα όνειρα, η λύση είναι κοντά. Η σημερινή σύληση δείχνει ότι έχουν τσαταλιαστεί τα νεύρα τους και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Ας μην μπούμε στον πανικό και στην υστερία τους , μήπως και μια ώρα αρχύτερα γλιτώσουμε από τους ζωντανούς νεκρούς.
Τι στο καλό παιδιά του Ηράκλειτου είμαστε , αν δεν γνωρίζουμε τους επίγειους και ουράνιους θεούς ,αν δεν κουβαλούμε στον ταξιδιωτικό μας σάκο τον Θείο Νου, και τη ρήση του αρχαίου παππού :
«Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες» .
Χαίρε ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ Παπαδόπουλε
Χαίρε Άθω της Αιώνιας Αθωότητας

Στρατής Γιαννίκος